روزایی که گذشت ، روزایی بود پر از آفتاب ، پر از لبخند خورشید…
چند باری با دوستامون رفتیم بیرون و حال هوای کسرا هم عوض شد
شاید بچه هم سن و سالش نبود اما بهش خوش میگذشت
خوشبختانه بچه ها هم همه هواشُ داشتن و نمیذاشتن احساس غریبی کنه
جوری شده که الان گاهی سراغشونُ میگیره…
تمساحی که کادو تولدش بود هم افتتحاح شد…
یه خواب عصرونه حسابی
همینکه تعداد زیادی آدم دورو برش بودن که فارسی حرف میزدن و حرفای کسرا رو
متوجه میشدن باعث آرامشش میشد.
بی خیال واسه خودش میچرخید و بازی میکرد…
متوجه شدم عاشق والیبال ِ ساعتها حاضره بشینه یه جا و والیبال بازی کردن بچه ها رو نگاه کنه.
این گردشای دسته جمعی باعث شد نگاه کسرا به سوئد یکم عوض شه
و من خوشحالم.
خدایا ممنونم که بهترین اتفاق رو بهترین زمان برام مقدر میکنی
