سلام یه سلام با یه غیبت طولانی اما علت این غیبت یه تغییر مکان طولانی بود ما واسه زندگی یه
چندسالی رفتیم سوئد بابایی کسرا از دانشگاه چالمرز واسه دکترا پذیرش گرفت و همه باهم اومدیم
اینجا امروز (12 نوامیر)دقیقا یکماهه که اینجاییم…
اما از مشکلات اینجا باید بگم خیلی خیلی سرده اما مشکل سرمای بیرون نیست توخونه هم دمابیشتر از
بیست درجه نمیشه خوب ماهم توایران عادت داشتیم توخونه با لباس سبک باشیم یکم سخته اما
اعتراف میکنم این مسئله خیلی کمک کرده که ما سرما نخوریم واما بشنوید از احوالات اقا کسرای کوچولو
که دیگه حالا اصلا کوچولو نیست واسه خودش مرد شده کاملا می خواد مستقل باشه و به قول یه
روانشناس پا به دوران "وحشتناک" دوسالگی گذاشتی حالا این دوران طلایی همزمان شده با یه تغییر
بزرگ یا بهتره بگم خیلی بزرگ تو زندگی پسمل من…
همه چی رو پرت میکنه دایما داره جیغ میزنه پا به زمین میکوبه پرخاشگری میکنه و…
ومن یه مامان مستعصل(خوشبختانه بابایی هست)گاهی گریه میکنم گاهی باهاش حرف میزنم وگاهی
فقط نگاه میکنم…
تو حرف پیشرفت فوق العاده ای داشته تمام حرفارو میفهمه عاشقکتاب خوندن دوس داره واسش کتاب
بخونم اما من متاسفانه فقط 10یا11تا کتاب از ایران براش اوردم اما هموناروهم روزی یه بار باید واسش
دوره کنم یه برکه نزدیکه خونه امونه میریم هر روز صب به مرغابیا غذا میدیم اینجا راه نمیره!!!!
مجبور شدم واسش کالسکه بخرم نوز نتونستم مهد ثبت نامش کنم واسه گرفتن شماره شهروندیمون
مشکل پیدا کردیم(من وکسرا) دوشمن لپ تاپ به محض اینکه بازش میکنم جفت پا میپره روش
هر شب حدودای 8تا10 شب تو دما منفی دودرجه میره با بابایی بیرون فوتبال یا دنبال گربه و خرگوش و…
غذا خوردنش اینجا خیلی بهتر شده اما عادتای لوسش اینجا بدتر خدا رحم کنه…
جلوی در خونمون یه برگ گرفته دستش باب اسفنجی میخونه…
راهروی ورودی خونه مون…
شیطنتهای روزانه!!!!
اینم همون برکه است که خدمتتون عرض کردم خداروشکر با مرغابیا خوبه…
اینقدر بچه هاشون ساکتن من گاهی میمونم اینا چطوری بچه هاشون ادب کردن!!!!
تنها بچه ایی که تو این ساختمون به این بزرگی جیغ میزنه کسراست!!!!
مامانم دوست دارم
چند روز پیش به باباش میگفت خدامیدونه مامانی چقدر من دوست داره
اره عزیزم خدا میدونه
