یکی از دغدغه های این روزام شده، بعضی از رفتارای کسرا مثل جیغ زدن ، پرت کردن و…
مطالب زیادی در این موردخوندم جالب اینجاست بیش از 90% والدین
با این مشکلات تو این سن مواجه هستن!
و تقریبا تمام روانشناسها معتقدن که تو این سن این رفتارها طبیعی ِ
اونا معتقدن که کودک در یک مرحله گذار.
گذر از نوزادی که نمی تونه حرف بزنِ ، نمیتونه احساساتش بیان کنه ِ ،
به کودکی که میخواد اینکارا رو بکنه اما بلد نیست چطوری؟
بلد نیست حرف بزنه جیغ میزنه ، بلدنیست ابراز خشم کنه پرت می کنه و…
به همین دلیل خیلی ها به کودکان در این سن "دوساله پیش بینی نشده" میگن!!!
حالا دوران گذار زندگی کودک من همزمان شده با دوران گذار زندگی من!
کسرا تو شرایط سختی قرار داره و این همراه شده با شرایط سخت زندگی من!
مجبور شد ازکسایی که دوستشون داشت جداشه شاید اسم کسی رو نیاره اما میفهمم دلتنگه
تو این شرایط دلم نمیخواد یه شوک دیگه بهش بدم و از خودم جداش کنم
از طرفی تا مهد نره تازمانیکه زبان یادنگیره این تنهاییش ادامه داره…
و حالا من موندم سر یه دوراهی بد…
خدایا مثل همیشه بهترین رو در بهترین زمان سر راهم قرار بده
ممنونم
